20) Nasze żeglowanie

Rozświetlają się myśli

W monumentach czasu

Roziskrzają się słońca
W kosmicznym zachwyceniu

A to tylko człowiek

Zziębnięty w mrokach

A to tylko człowiek

Z duchem żeglującym

Roziskrzają się oceany

Szmaragdami wzruszeń

Promieni się planeta

Błękitem miłości

A to tylko człowiek

Słabościami okryty

A to tylko człowiek

Zdolny do kochania

Popatrz

Jak wielki jest wszechświat

Jak wielkie przestrzenie

Jak niepojęta Światłość

Popatrz

Ty krucha istota świata

Wyciągasz dłonie ku słońcu

By ogarniać promienie

Masz możność

Masz możność żeglowania

W labiryntach życia

Po krainach nieznanych

Po morzach zachwytów

Masz możność żeglowania

Po oceanach minut

Po drogach codzienności

Po drżeniach serca

Masz możność

Ty kruszyna świata

Masz możność

Wtulenia się

W ramiona Boga

Roziskrzają się niebios błękity

W monumentach czasu

Roziskrzają się słońca

W kosmicznym zachwyceniu

                                                    2012