Pokochać można...
Jakże często
Wewnętrzny świat
Jest powierzchowny
Zaprawiony egoizmem
A przecież
Przyjazne dusze
Wrażliwością przepełnione
Spotykają się
Na duchowych horyzontach
Pokochać można
Duszę poranioną
Lecz świat jej zbyt mały
Dla trwałej przyjaźni
Szlachetność wierność ufność
Zbyt trudne w relacji
Niedojrzałej z dojrzałą
Brakuje symetrii dojrzałości
Dojrzewałby tylko
Ciężar spotkania
A przecież
Przyjaciel to ten
Z którym zdumiewać się można
Nad wielkością człowieka
Nad bogactwem
Które kwitnie w jego
Wewnętrznym świecie
Jak wielki jest świat
Niewidoczny dla oka…
07.04.2013
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zapraszam do komentarzy (bez słów obraźliwych...)- Krystyna