Jest we mnie
Takie miejsce
Zapatrzone w nadzieję
Stąd oczy pragnień
Dotykają
Horyzontów brzegi
A tęsknot
Złociste koraliki
Szybują w soczyste
Zielenie zachwytów
A tu zima
Zaparła się siebie
Z rozwianym włosem
Chwyciła pod rękę
Pana Wichrów
I smaga igłami mrozu
Zakrywam twarz
Błękitnym kapturem
Kłaniam się
Pani Ziemi
Matko
Obudź uśpione nadzieje
Na lepsze dni
Na słońca uśmiech
Na woń
Budzącego się życia
Rozsyp kwiatów dywany
O wybudź śpiących
By w Ojczyźnie
Kłaniać się Wiośnie!
05.04.2013
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zapraszam do komentarzy (bez słów obraźliwych...)- Krystyna