14) Pokochać...

Pokochać ciszę

Zamykam oczy

Zgiełk tego świata

Dudni w krwiobiegu

Na falach dotyku chwil

Co szarpią jestestwo

Odnajduję zieleń

I drogę kamienną

Co pnie się serpentyną

Stawiam stopy na skale

Ciepło w niej zatrzymane

Dodaje odwagi zaprasza

W spojrzenie bez granic

Cisza staje się światłem

Promiennym zachwytem

Mozaiką bursztynowych drżeń

W dłoniach

Zaśpiew zatrzymany

Jak złociste kwiaty

Miodem pachnącej dziewanny

W ciszy nieogarnionej przestrzeni

Z błękitów spływa kroplami łez

Przejrzystość kryształu

Wtopiona w istnienie

Jestem

Słodki głos czułym promieniem

W głębokiej ciszy serca
Otula mnie

Obecnością