2/12) Zamieć

Za oknem zamieć

Bielą grudniową

Smaga policzki

I oczy śnieży płatkami

Nieustannie zabieganych

Mój pociąg mknie

W śnieżne przestrzenie

Za oknem konary drzew

Czapami pochylone

Płyną wspomnienia

Twoich czułych dłoni

Uśmiechem przeplatanych

Cieplej w sercu

Gdy odbiera fale

Twoich tęsknot

Za oknem

Przemykają

Połacie zimą ubielone

Pociąg pędzi i pędzi

W nowe życia przestrzenie

                                                           06.12,2013